بی هیچ بهانه تورابه خاطراوردم دوست داشتن شاید همین باشدبی بهانه یادکردن

اونقدرعزیزی که برگ درختان برای بوسدن جای پایت انتظارپاییزرمیکشند

قلب من فرش انهاییست که هرزگاهی یادی ازوجودخسته ام میکنند

دنیابه من نیاموخت درغیابت صبورباشم اماوفابه من اموخت که فراموشت نکنم

بهای دوست نه اززیبایی اوست ونه ازدارایی اوست تنهابه وفای اوست

ادمهای خوب ازیادنمیرن ازذهن نمیرن ولی زودترازاونی که فکرش بکنی از پیشت میرن 

به چه مشغول کنم دیده ودل راکه مدام دل تورامیطلبدودیده تورامیجوید

من یه ماهی کوچکم که توقلب شیشه ای دل توزندگی میکنم میدونی اگه دلت بشکنه من میمیرم 

نوشته شده در شنبه 90/6/5ساعت 11:52 صبح توسط مهسا نظرات ( ) |

» دل
ریل....
سجاده من....
سر خط....
[عناوین آرشیوشده]